រឿង អណ្តើក និង ស្វា ~ ចំណេះដឹងទូទៅ

មាននិទានមួយថា អណ្តើក និងស្វា វាសុំធ្វើដន្លងនឹងគ្នា តែគ្មានកូនចៅទៅចងព័ន្ធអ្វីទេ គ្រាន់តែនិយាយថា សុំគ្នាធ្វើដន្លង ហើយស្រលាញ់រាប់អានគ្នាដូចដន្លងអ្នកទាំងពួងនោះដែរ

។ លុះចំណេរយូរទៅ ដន្លងខាងស្វានោះគេមានកូនត្រូវរៀបការ គេហៅភ្ញៀវពួកស្វាសន្មត់ថ្ងៃនឹងស៊ីការ ទើបនឹកឃើញអណ្តើកជាដន្លងថា "យើងការកូននេះហៅភ្ញៀវអស់ហើយ

នៅតែ អណ្តើកជាដន្លងមិនទាន់បានទៅប្រាប់ ឥឡូវថ្ងៃការជិតណាស់មកហើយ បើដូច្នេះឲ្យបំរើទៅអញ្ជើញគាត់ផង បំណាច់យើងរាប់អានគ្នាយូរណាស់មកហើយ" ។ ក៏ចាត់

បំរើឲ្យទៅអញ្ជើញ ។ ថ្ងៃដែលគេប្រជុំញាតិស៊ីការនោះ អណ្តើកក៏ទៅដល់ដែរ តែនឹងទៅស៊ីផឹកនឹងគេមិនរួច ។ ពួកស្វាបានឃើញក៏ប្រាប់ទៅដន្លងស្វាថា "ត្បិតដន្លងអណ្តើកមក

ដល់ហើយនៅឯក្រោមដើមឈើ" ។ ដន្លងស្វាចុះមកឃើញអណ្តើកក៏ប្រាប់ថា "ដន្លងឯងឡើងមិនរួចនឹងគេ មានតែដន្លងឯងខាំវល្លិ៍នេះចុះ យើងនឹងស្រាវឡើង ប៉ុន្តែបើមិនទាន់

ទៅដល់កន្លែងដែលយើងឲ្យអង្គុយទេ ដន្លងឯងកុំនិយាយឲ្យសោះ ទោះបីឃើញអ្វីឬគេថាអ្វីក៏ដោយតែនិយាយធ្លាក់មកស្លាប់ហើយ" ។ អណ្តើកទទួលបណ្តាំដន្លងនោះសព្វគ្រប់

ហើយ ក៏ទទួលខាំវល្លិ៍ ។ ពួកស្វាទាំងប៉ុន្មានក៏ស្រាវវល្លិ៍នោះឡើងនាំអណ្តើកទៅឯថ្នាក់លើ ។

លុះទៅជិតដល់កន្លែងដែលគេនឹងដាក់នោះ ជួនជាដន្លងស្រីស្វាឃើញអណ្តើកក៏សួរដោយរាប់អានថា "ដន្លងសុខសប្បាយទេឬ ?" អណ្តើកភ្លេចពាក្យបណ្តាំ ហាមាត់ស្តីទៅនឹង

ដន្លង ក៏របូតមាត់ធ្លាក់ខ្លួនខ្ពោកដល់ដី បែកស្នូកដូចចិញ្ច្រាំនឹងកាំបិត ស្លាប់នៅវេលានោះខានស៊ីការនោះទៅ ៕
រឿង ជាតិខ្លាធំ

កាល ពីព្រេងនាយ មានព្រះមហាក្សត្រមួយព្រះអង្គសោយរាជ្យសម្បត្តិនៅនគរមួយ មានអគ្គមហេសីជាចមស្ត្រី មានមន្ត្រីចតុស្តម្ភ ៤ នាក់ មានហោរាមួយនាក់ ជាតំណាងព្រះនេត្រ

ព្រះកាណ៌ព្រះអង្គ មានមន្ត្រីនិងស្រីស្នំជារាជបរិពារពេញកិត្តិយសជាម្ចាស់ផែនដី តាមព្រះរាជប្រពៃណីអំពីបុរាណរៀងមក ប៉ុន្តែព្រះមហាក្សត្រីយ៍ និងចតុស្តម្ភទាំង ៤ នាក់ ពុំបាន

រៀនវេទមន្តខាងការពីជ័យសង្គ្រាមដូចព្រះរាជាមុនៗមកឡើយ ព្រះអង្គទ្រង់តែងព្រួយបារម្ភ និងព្រះមហានគរជាអនេក ។ ដោយព្រះរាជានុភាពព្រះអង្គចេះតែទន់ទាបចុះ ទ្រង់ក៏

រំពឹងថា "បើប្រសិនជាមានសឹកសត្រូវចូលមកលុកលុយដណ្តើមព្រះនគរអញ មុខជាព្រះនគរនឹងបានទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃនៃបច្ចាមិត្តដោយងាយពុំខាន ឡើយ" ។

ថ្ងៃមួយវេលាម៉ោង ៨ ព្រឹក ព្រះអង្គទ្រង់យាងចេញកាន់ចុងព្រះរាជរោង ដោយមានព្រះអគ្គមហេសីគង់នេបអែបជិតព្រះអង្គ ហើយដោយមានហោរាចតុស្តម្ភទាំង ៤ នាក់ និងមន្ត្រី

ឯទៀតក្រាបបង្គំគាល់ជាធម្មតា ។ ពេលនោះទ្រង់ភ្នក់ព្រះទ័យទៅរៀនសិល្ប៍សាស្ត្រក្នុងសំណាក់ អាចារ្យទិសាបាមោក្ខ ឯនគរតក្កសិលា ។ ទ្រង់ក៏ជំនុំជាមួយព្រះអគ្គមហេសី និង

ហោរានូវចតុស្តម្ភថា នឹងចេញទៅរៀន ។ ព្រះអគ្គមហេសីក៏សុំតាមទៅផង ។ ឯហោរា និងចតុស្តម្ភទាំង ៤ នាក់ក៏សុំតាមហែព្រះអង្គទៅដែរ ដើម្បីនឹងរៀនមន្តវិជ្ជាឲ្យជំនាញដើម្បី

រក្សាព្រះនគរ ។ ព្រះអង្គទ្រង់ព្រះរាជានុញ្ញាត ។ ជំនុំស្រេចហើយ មានថ្ងៃមួយព្រះអង្គទ្រង់នាំព្រះអគ្គមហេសី ហោរា និងចតុស្តម្ភទាំង៤ នាក់ចាកចេញព្រះនគរ ។ គំរប់ ៧ ថ្ងៃដល់

ទៅនគរតក្កសិលា បានជួបនឹងអាចារ្យទិសាបាមោក្ខ ក៏សុំរៀនសិល្ប៍វេទ ។ អាចារ្យទឹសាបាមោក្ខទទួលភារៈបង្រៀនព្រះអង្គ ។ ព្រះអគ្គមហេសី និងហោរាព្រមទាំងចតុស្តម្ភ បាន

រៀនចេះចប់សព្វគ្រប់ទោះបី នឹងក្លែងខ្លួនជាសត្វតិរច្ឆាន ឬជាយក្សកន្ធព្វសុបណ្ណាកា ក៏បានដោយងាយ ។ រៀនចេះចប់ស្រេច ស្តេចសុំលាលោកតាអាចារ្យវិលត្រឡប់មកព្រះនគរ

វិញ អាចារ្យក៏អនុញ្ញាត ។ ព្រះរាជា និងព្រះអគ្គមហេសីបានធ្វើព្រះរាជដំណើរមកវិញព្រមដោយហោរា នូវចតុស្តម្ភទាំង ៤ នាក់ ។ ទ្រង់ចេញចាកក្រុងតក្កសិលាមកបាន ៣ ថ្ងៃ

ហេតុ ដែលជាផលកម្មនាំឲ្យវង្វេងផ្លូវ ទ្រង់យាងកាត់ព្រៃអស់ស្បៀងអាហារ សោយតែមើមឈើ និងផ្លែឈើ ។ ព្រះរាជាទ្រង់ស្តាយព្រះជន្ម ទ្រង់ក៏ជំនុំគិតជាមួយហោរា ចតុស្តម្ភទាំង

បួននាក់ ព្រមទាំងព្រះអគ្គមហេសីថា "ឥឡូវនេះយើងជិតដល់នូវការអស់អាយុសង្ខាគ្រប់គ្នាហើយ ព្រោះគ្មានអាហារនឹងចិញ្ចឹមជីវិត តើអស់លោកយល់ឃើញដូចម្តេច?" ។

ហោរា ទូលព្រះអង្គថា "ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំយល់ឃើញថា មន្តវិជ្ជាដែលយើងបានរៀនមក សឹងចេះសព្វគ្រប់ដូចគ្នា ហេតុនោះបើនឹងប្រែក្រឡាខ្លួនជាសត្វខ្លាធំ ហើយយើងចាប់សត្វ

ឯទៀតធ្វើជាអាហារទំរាំតែទៅដល់ព្រះនគរ សឹមក្រឡាខ្លួនជាមនុស្សវិញក៏បាន" ។ ព្រះរាជា ព្រះអគ្គមហេសី នូវចតុស្តម្ភតាមហោរា ។ ទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលថា "ឥឡូវរូបខ្លា

ទាំងមូល នេះតើនរណានឹងត្រូវក្រឡាខ្លួនធ្វើជាអ្វី?" ។ ចតុស្តម្ភសុំធ្វើជើងខ្លាទាំងបួន ។ ហោរាសុំធ្វើកន្ទុយ ។ ព្រះអគ្គមហេសីសុំធ្វើជាខ្លួនខ្លា ។ រូបខ្លាទាំងមូលនេះ ឃើញនៅសល់

តែក្បាល គឺតួព្រះមហាក្សត្រីយ៍ ។ ជំនុំស្រេចក៏សូត្រមន្តវិជ្ជាក្រឡាខ្លួន កើតជាព្យគ្ឈេរាជ (ស្តេចខ្លា) បានដូចសេចក្តីប្រាថ្នា ស្ទុះបោលដេញចាប់សត្វប្រើសក្តាន់ជាអាហារ ។

លុះអំឡុងទៅក៏កើតមានសេចក្តីសប្បាយភ្លេចរាជសម្បត្តិ និងព្រះមហានគរពុំស្តាយសោះ ។

ហេតុនេះបានជាសត្វខ្លាមានកម្លាំងខ្លាំងជាងសត្វឯទៀត ហើយសត្វខ្លានេះកាលណាចាប់សត្វជាអាហារ គឺដឹងពីកន្ទុយមុន ព្រោះជាហោរា ។ ដងខ្លួនដែលទន់ភ្លន់ គឺព្រះមហេសី

ជាស្ត្រីភាព ។ ឯក្បាលដែលមើលឃើញសម្បើមអស្ចារ្យ គឺតួអង្គព្រះមហាក្សត្រីយ៍ ដែលមានមហិទ្ធិឫទ្ធិជាងគេទាំងអស់ ។ ឯជើងទាំងបួន ដែលមានកម្លាំងខ្លាំង ហើយមានក្រចក

មុតគឺ ចតុស្តម្ភទាំងបួន ៕

ចំណេះដឹងទូទៅ

Saturday, December 14, 2013

រឿង អណ្តើក និង ស្វា

0 ផ្ដល់យោបល់:

Post a Comment

download here

ចំនួនភ្ញៀវចូលមកទស្សនា

Blogger news

Blogroll

About